Meğer sabır hayat ilacıymış!
İfrat ve tefrik gibi iki beladan uzak duruşun çaresiymiş!
Evet, sabır yeri ve zamanı geldiğinde ‘belaya selam durmakmış’
Sabır, kötülüklere karşı kalkanmış!
Sabır, ‘takvadır’
Sabır, tevekkül ve teslimiyettir!
Sabır, metanettir!
Sabır, bir nev’i nefsi ıslahtır!
Sabır, selamettir!
Sabır, tevazudur!
Sabır, şiddetten şiddetle kaçınmaktır!
Sabır, hiddetten ve öfkeden kendini alıkoymaktır!
Sabır, kalbi huzurdur!
Sabır, gözyaşıdır!
Sabır, hayatı bütün veçhesiyle okumaktır.
HAYATIMIZI BEZEYEN SÖZ İNCİLERİ;
İmam-ı Gazali, “Asıl hüner ve afiyet, bollukta sabretmesini bilmektir”
Sadi, “Sabır acıdır, ama tatlı meyvesi vardır”
Hadis, “Sabır, imanın yarısıdır”
Mevlana, “Sabır, kurtuluşun anahtarıdır”
Zümer Suresi 10.ayette şöyle buyrulur;
“Şüphe yok ki, sabredenler için mükâfatları hesapsız olarak ödenecektir”
Hatim-i Esem, “Her söz için doğruluk, her doğruluk için iş,
Her iş için de sabır gerekir”
Cüneyt Bağdadi, “Sabır, hiç yüzü ekşitmeden acıyı yudum yudum içine sindirmendir”
Abdülaziz Bekkine, “İnsanlar da riyanın karışmayacağı, hakiki tek vasıf sabırdır”
Hz. Ömer, “Şükürle sabır birer binek hayvanı olsalardı,
Hangisine daha önce bineceğimi kestiremezdim”
Hadis, “Sabır güzeldir, fakat yoksullarda olursa daha da güzel olur”
Hz. Ali, “Bedende baş ne ise, imanda sabır aynıdır.
Başsız beden olmayacağı gibi, sabırsız da iman olmaz”
Sabırla, daha metin, daha emin, daha güçlü, daha halim,
Ve daha selim olacağımızı söylemek isterim.
Sabır, huzurun ve güvenin de anahtarıdır.
Sizlere, ‘zalimin zulmünü sabırla defederiz’ dersem ne dersiniz!
Sabır, tarihte yaşamış büyük önderlerin, velilerin, dehaların,
İlim ehli insanların hayatları okundukça tarifi ile birlikte,
Manası da güzelleşen hayat iksiri olarak karşımıza çıkan bir kavram.
Sabrı sadece öğrenmek değil, hayatımızın bir parçası haline getirdiğimizde,
Dünyamızın da tamamen değişeceğini/ güzelleşeceğini,
Ve anlam kazanacağını söylemek isterim.
TAASSUP; YIKILASI PUT!
Taassup,
Aklın üzerinde mengene
Gözü körlük,
Gönül karanlığı!
Zafiyet,
Güvensizlik!
Tomur tomur şüphe!
Adli katleden hüküm!
İfratın galeyanı
Benliğin azameti!
Buz tutan,
Dertlenmeyen yürek!
Vicdansızın kanaati!
Kopkoyu bir mazi,
Her şeyiyle fantezi bir ati!
İnkârın bozuk nakaratı
Taassup,
İçi kof, dışı küf bağlamış fikir hokkabazı!
Taassup,
Kendi gölgesine kadar uzanan nefret!
Taassup,
Cehaletin kopardığı kasırga!
Taassup,
İdraki yok sayan idraksizlik!
Taassup,
Işıktan karanlığa kaçış!
Taassup,
Sevgisizlik ve seviyesizlik!
Velhasıl taassup,
Çoraklaşan gönül!
Çoraklaşan toprak!
Taassup,
Kanayan yaramız!
Aşksız, yarsız, sevdasız
“sız”larla biten
Suya düşmeyen izler
