Fani Âlemden, Baki Âlem’e yürüyüş…
Ölüm için, “Hakk’a yürüdü!” deriz
Elbette ki, buluşacağımız âlem, “Baki Âlem!”
Ama yakınlardan ayrılık o kadar zor ki…
“Ölümü Yazmak…”
Kanayan bir yaradır içimde…
Yıldızlar kayar yanı başımızdan…
Gün biraz daha soğur ecel terinden
Dünyamız biraz daha yalnızlaşır
Gözyaşı içinde hasret taşır!
“Ölümü Düşünmek…”
Düşlerinizle birlikte hakikate uyanmak…
“İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar”
Bu dünyada, ‘uyku nöbetindeyiz’
O nöbette, ‘hırs tuvali…’
Dünyayı bizlere sevdiren boyamız!
Yaş kemale varınca, ‘çığlığımız başlar’
O çığlıkta, ‘gafletten uyanış…’
O çığlıkta, ‘bilgeler yolunu özleyiş…’
Hüznümüzü dağıtan bir ses gelir maveradan,
“Erken ölüm yoktur, kadere iman vardır!”
Nefsimin her dayatmasında Şemsi Tebrizi’yi dinlerim;
“Ne diye böbürlenip, büyükleniyorsun!
Doğumun bir damla su,
Ölümün bir avuç toprak değil mi?”
İşte, dünya rahlesi…
“Kurşundan Ağırdır Gözyaşı” şiirimizden;
“Damla damla düşerse,
Kurşundan ağırdır gözyaşı
Bir yıldız kayarsa,
Toprağa hasımdır göktaşı
Çığlık çığlığa koparsa,
Çatlayan başımdır sabır taşı
Gün ışır, gün batarsa
Bir ömre bedeldir yoldaşı
Koş küheylan koş fırtınalarla
Yürüyen yârimdir atbaşı”
Bizim Yunus yüreklere su serper;
“Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın.”
İnancımız, ‘ölüme hazırlanın…’ diyor
Hz. Ebubekir (r.a), “Ölümü özüne sevdir, nasıl olsa gelecek!”
N.F. Kısakürek’te bir şiirinde;
“Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber?”
Ölüm mukadder, “ayrılıklar zor!”
İçimizde dem ve dem kopan fırtınalar…
Beyazid-i Bestami ne diyorlar?
“Her kalbin çarpıntısı, kendi ecelinin ayak sesidir!”
Dinle ey can, ‘kendi ecelimize yürüyoruz’
Korkularımız ölüm değil, ‘amel defterimiz…’ olmalı?
Bilmeliyiz, “dünya ekin tarlamız…”
Ahirde, işte hasatın; işte amelin denilecek!
Hz. Mevlana; “ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız.
Bizim mezarımız ariflerin gönüllerindedir.”
Bu dünya da, ‘kızıl elmamız’ ne olmalıdır?
Sadece ve sadece, ‘gönül insanı’ olabilmektir!
Sadece ve sadece, ‘iyiliklerle’ anılmaktır
Şurası bir hakikat, “Herkes kendi ameliyle birlikte ölecektir”
Ölümü, “ebedi hayata bir köprü…” bileceğiz!
Kıyamet ne zaman kopacaktır?
Hadis, “ölenin kıyameti kopmuştur!”
Birlikte yürüdüğünüz,
Birlikte sohbetlerde bulunduğunuz,
Nice birliktelikler…
Dedem Korkut ne de güzel söylemişler;
“Ölümlü-Dirimli Dünya!”
Her gecenin bir sabahı olduğu gibi,
Her kışın da bir baharını yaşıyorsunuz!
Bizim muradımız, “Çileye tebessüm edebilen…”
Kahramanlardan olabilmek…
Nisa Suresi 69. Ayette şöyle buyrulur;
“Öyle ya, kim Allah’a ve Peygambere itaat ederse,
İşte onlar Allah’ın kendilerine nimet sunduğu,
Peygamberler, Sıddıklar, Şehitler ve Salihlerle beraberdirler.
Bunlar ise ne güzel arkadaşlardır”
Yunus Suresi 62. Ayette, ‘Allah Dostları’ için şöyle buyrulur;
“Bilesiniz ki Allah dostlarına asla korku yoktur;
Onlar üzüntü de çekmeyecekler.”
Hadis, “Kişi arkadaşının yolu üzerindedir!”
Her yıldız kayışında, ‘dünyamız biraz daha yalnızlaşır’
“Âlimlerin/ Kamil insanların göç etmeleri…” o kadar zor ki?
Yalnızlaşan dünyada, ‘hayat daha da zor’ vesselam
İNNA LİLLAHİ VE İNNA İLEYHİ RACİUN…
ALLAH MEKANLARINI CENNET KILSIN (amin)
