Ayrılık donlarını,giydik giyeli,
Verilen kavillerin,hükmü kalmadı,
Muhabbet sofrasında,aş yemeyeli,
İnsanlık âleminin,ruhu doymadı.
Şu sen ben kavgasına,meydan vereli,
İnsanca yaşamaya,zaman kalmadı,
İnsan denen kıbleye,sırtın döneli,
İkiliğin suları,hiç durulmadı.
Ahmet der ikiliğe,meydan vereni,
Kendin bildi bileli,insan saymadı,
Nefretin ipi ile,urba öreni,
Gönül bedestenine,asla sokmadı.