Ahmet VURAL

BOŞ HAYÂLLER...

Ahmet VURAL

(Yaşanmamış umutlar)

Geçmişin ayak izlerini bulsam,

ömrün çıkmaz sokaklarında;/

Yeniden koklasam,

bahar dallarında kalan,

O mahsun anılarımı./

Hüznün ortasından uzaklaşıp,

Geçmişe uzanabilse gözlerim,/

Kurtarsam mazinin dehlizlerinden,

tozlanan umutlarımı./

Katlanan yanlızlıklarımı,

savursam baykuş kanatlarına,/

Alıp götürseler  beni,

o gençlik yıllarıma./

Göğsüme yıkılan geceleri,

hançerlerle parçalayıp,/

teslim etsem bahar şafaklarına./

Ve...

Billur akan çeşmelerinden, 

Su içsem kana kana../

Uyansam memleketimin

gül bahçelerinde,/

Başucumda mavi menekşelerle;/

Dinlesem yeniden,

sevişen bülbül seslerini./

Yem yeşil çimenler üstünde,

açsalar yine/

pembe beyaz kar çiçekleri/

Yeniden selamlasa bizi,

yol kenarlarından masum çalı gülleri.

Heyhat...heyhat.. mümkün mü?/

Mümkün değil elbet./

Silmiş sanki gündüzü güneş,

Geceyi siyah,/

Hiç bir şey kalmamış yaşananlardan,/

Bahar gülüşleri gitmiş,

Eser yok eskilerden./

Yüzler,bağ bozumundaki yapraklar hali,/

Zaman yarmış çehreleri,

su taşıyan ark misâli./

Bundan böyle önemi yok mutluluğun sevgilerin,/

Yeter artık boş hayâller,

Hayat sahnemden siz de çekilin./

Benden hiç bir şey bırakmadın,

Ey doyumsuz ömür.../

En son geriye kalan;

Belki bir anlık zaman..../

Borçlu kalmam sana ömür,

al sana hediyemdir,

istersen al onu  da götür./

Kumaş alsınlar gece karanlıklarından,/

Dikip doldursunlar memleket toprağıyla yorganımı.../

Ve......

Alıp beraberimde götüreyim,

Yaşanmamış umutlarımı.

Yazarın Diğer Yazıları