Çok sevdayı öğüttü,aşk denilen değirmen,
Nice ayrılıklara,mahkûm oldu yürekler,
Nemli yüreklerdeki,ızdıraplar dinmeden,
Vuslatı bekleyerek,geçiverdi ömürler.
Mümkün olsa bağlasam,vurup aşkı zincire,
Dindirsem yürekdeķi,yanan aşk ateşini,
Buruk kalpler de çıksa,zulmetlerden fecire,
Şeydâ olan da görse,mutluluk güneşini.
Hiç bir âşık görmedi,ne güneşi ne fecri,
Zifri karanlıklarda,kaldı aşklar sevdalar,
Özlenen mutluluklar,artık gelmezler geri,
Gözlerden damlayarak,yüreklere aktılar.